TERAPIA DYSFAGII

Dysfagia może dotyczyć zarówno osób dorosłych jak i dzieci. Wrodzone lub nabyte zaburzenia uniemożliwiają płynne osiąganie rozwoju dziecka. Zaburzenia połykania mogą prowadzić do przedostawania się resztek żywności do płuc, a tym samym sprzyjać rozwojowi zapalenia. Ze względu na osłabienie stanu ogólnego pacjenta zapalenie płuc zachłystowe może stanowić dla niego zagrożenie życia. Znaczenie tych komplikacji często jest bagatelizowane, najczęściej słyszymy „podczas karmienia zachłysnął się tylko dwa razy”, brak odruchu kaszlu nie powinien być traktowany jako sukces lecz rozpoznawalny jako znak ostrzegawczy przed cichymi aspiracjami. Priorytetem w terapii Neurologopedycznej nie jest karmienie doustne pacjenta, ale zabezpieczenie jego dróg oddechowych zapewnienie prawidłowej ilości podaży płynów związanych z niedożywieniem

Często bywa tak, że w zależności od stopnia ryzyka komplikacji będzie wymagane żywienie drogą alternatywną przy pomocy sondy czyli z pominięciem drogi ustnej, gardła i przełyku. Właśnie dlatego terapia często wymaga wsparcia ze strony lekarza pediatry lub gastroenterologa, ewentualnie lekarza pracującego w poradni zaburzeń żywienia.

Przełykanie jest wynikiem połączonych sił, które przenoszą kęs przez gardło i utrzymują kęs po za drogami oddechowym. To bardzo skomplikowany proces w którym bierze udział pięć nerwów czaszkowych, a w ciągu sekundy 25 par mięśni kurczy się wg konkretnego wzorca.

FAZA PREORALNA: żucie, rozdzielanie bolusa ( pokarmu)

FAZA ORALNA: porcjowanie, przesuwanie na tył języka

FAZA GARDŁOWA: ssanie i ciśnienie

FAZA PRZEŁYKOWA: trzansport, perystaltyka trzewna

Dysfagia wynika z upośledzenia jednej lub obu funkcji lub z problemu z inicjacją lub koordynacją tych dwóch wydarzeń. Dotyczy połykania wydzielin, śliny, jedzenia, napojów, wiąże się z tym że połykanie jest ograniczone, utrudnione, niemożliwe, uciążliwe.

Co sprzyja Dysfagii ?

1. Deformacje