MIKROPOLARYZACJA tDCS
Metoda tDCS to przezczaszkowa stymulacja kory mózgu prądem o niewielkim natężeniu. Podczas sesji wykorzystywany jest prąd elektryczny stały o bardzo niskim natężeniu do 2000uA-2mA. Ma on na celu pobudzić neurony kory mózgowej do pracy. Podczas stymulacji wykorzystujemy pobudliwość i neuroplatyczność komórek nerwowych. Metoda jest nieinwazyjna, bezbolesna i bezpieczna.
Wskazaniami z zakresu Neurologopedii do mikropolaryzacja tDCS są m.in.:
afazja
dystonia
udary mózgu
udary czaszkowo- mózgowe z deficytem neurologicznym
mózgowe porażenie dziecięce
autyzm
ADHD,
dysfunkcje pamięci
szumy uszne
choroby zwyrodnieniowe mózgu (choroba Alzheimera, choroba Parkinsona)
trudności szkolne
opóźniony rozwój mowy
Jak wynika z danych naukowych zastosowanie tDCS u pacjentów z zaburzeniami logopedycznymi zaowocowało pojawieniem się nowych dźwięków oraz słów, następowała poprawa czy też zrozumienie skierowanej mowy. Była ona zarówno wyraźna jak i sensowna. Połączenie mikropolaryzacji z terapią logopedyczną przyspieszało proces poprawy zaburzeń mowy nawet 2-3 krotnie‼️
U chorych w ostrym okresie zachorowań mózgu zaobserwowano szybkie ustępowanie objawów ogólno-mózgowych nawet po 2-3 zabiegach, natomiast po kolejnych występowała stabilizacja i zmniejszenie obszaru niedoboru neurologicznego, pojawienie ruchu w kończynach oraz cząstkowy regres afazji mieszanej.
Po serii zabiegów mikropolaryzacji odnotowano również poprawę wskaźników elektrofizjologicznych stanu funkcjonalnego mózgu oraz rdzenia kręgowego. Zaś ze strony obrazu elektroencefalograficznego zaobserwowano zmniejszenie aktywności ogólnej i ogniskowej, zwiększenie indeksu, normalizacja amplitudy regularnego rytmu alfa oraz pojawienie wcześniej nieobecnych reakcji kory na standardowe próby funkcjonalne.
U chorych zauważono całkowite przywrócenie autoregulacji przepływu krwi przez mózg. Na podstawie wyników badań tomografii komputerowej u pacjentów z ostrymi ogniskowymi porażeniami mózgu stwierdzono brak narastania przejawów obrzęku mózgu, stabilizację strefy przejściowej a także szybsze uzdrowienie ogniska uszkodzenia. Stąd też w części przypadków pozwoliło to uniknąć ingerencji chirurgicznej, albo na minimalizację jej zakresu.